تاسوعای چابهار

تقدیم به شهیدان تاسوعای چابهار:

من بغض می کنم و تو پرواز می کنی                  این شعر را گُلم ، خودت آغاز می کنی

تو اوج را بلدی نازنین ، در عروج هم                 با دست و پای بسته تو اعجاز می کنی

با هجرتت ، تو پرستو ، بهار عمر را                   با برف فصلهای یخ زده دمساز می کنی

تو زخم کهنه ای که درآیینه ی زمان                    با هر وقوع تندِ حادثه سر باز می کنی

گویند کربلا گِرِه خوردَه ست و باز تو                   با خون خود کنون گِرِه را باز می کنی

دیروز کربلا و کنون چابهار ، تو                        خود را در این مقایسه ممتاز می کنی

ابری شده هوایِ دل من و باز هم                       من بغض می کنم و تو پرواز می کنی