اینجا... سکوت:فریاداست!

برای سبز بودن بهار لازم نیست. تو خود جوانه باش و بروی.

اینجا... سکوت:فریاداست!

برای سبز بودن بهار لازم نیست. تو خود جوانه باش و بروی.

لبخند من

من انتظارِ دیدنت را دوست دارم                      زیبای من خندیدنت را دوست دارم

می رنجی از من مهربانتر می شوی ، باز           آن لحظه ها رنجیدنت را دوست دارم

کِل می کشی امشب که ما هستیم با هم                خاتون من رقصیدنت را دوست دارم

شیرین شده لبهای تو با خنده ات، آه                   لبخندِ من بوسیدنت را دوست دارم

عمداً خطایی می کنم من چون همیشه                  ای مهربان بخشیدنت را دوست دارم

قلب منی و زندگی را از تو دارم                       در سینه ام لرزیدنت را دوست دارم

حرف مرا تنها تو می فهمی،من از تو                  ممنونم و فهمیدنت را دوست دارم

پایان این دفتر دوباره می نویسم                        من انتظار دیدنت را دوست دارم

*** 

در خاطرم مانده است آن لبخند بانو                  آن سادگیِ ظاهرت هرچند بانو

دنیایی از عشق و محبت بود آن شب                 آن بوسه ها شیرین تر از هر قند بانو

من بودم و تو بودی و یک آسمان با                  ماه و ستاره ، یادتان هستند بانو؟

در یک خیابان که در اوج سادگی کرد               دلهای ما را عاشق و پابند بانو

 از قلب من جوشید شعری تا که فردا                آن را تمام عاشقان خوانند بانو

هر جا که باشی دل اسیر خنده ی توست            فرقی ندارد بندر و بیرجند بانو

لبخند خواهم زد تمام زندگی را                       چون خاطراتت یادِ من آیند بانو

*** 

با من بخند و زندگی را خوب و زیبا کن              این اتفاق عاشقی را ساده معنی کن

وقتی به عشق دیدنت طی می کنم شب را             با بوسه ای تاریکیِ شب را تو فردا کن

من از نگاه عاشقت صدها غزل دارم                  ای مهربان لبخندِ من خودرا فریبا کن

امشب که مهتاب آمده در آسمانِ شب                  با خنده ای خواب مرا لبریز رویا کن

مثل همان کودک که شیطان می شود گاهی          گم گشته ام ای آشنا من را تو پیدا کن

دوری همیشه باعث تنها شدنها نیست                تنهایِ من، من را درون سینه ات جا کن