سلام مونس تنهاییم صادقانه بگویم :((دوستت دارم))
تو را سپاس که نگذاشتی چون دیگران آواره و سردرگم باشم. هدایتم کردی و مرا با نغمه عشق و دوستی پروراندی.
من، بنده کوچک تو هم اکنون سر تسلیم بر قضای تو خم کرده ام و امیدوارم که تو نیز مرا قابل بدانی.
شادم از اینکه پروردگاری چون تو دارم و همین مرا کافیست که تو رب و مولای منی.
تا تو را دارم از چه غم دارم و دل بعد از تو به چه چیز ببندم که فانی نباشد.
تو آن خدایی که مناجات بنده حقیرت را شنیدی و به نیاز دلم پاسخ گفتی،تو را سپاس.
خدایا آن هنگام که دلم از دست غمها به ستوه می آید و بغضی غریب راه نگاهم را می بندد تورا از همه به خود نزدیکتر می بینم و با هر یارب گفتنم دلم به آرامشی بزرگ می رسد.
اکنون که با تو سخن می گویم قلبم مالامال از احساس زیباییست،شادی،سرور،آرامش.
چه زیباست وقتی بی پرده می گویم دوستت دارم و تو را هر لحظه به خود نزدیکتر می بینم.
من در هر کاری بر تو توکل می کنم و چون تو را دارم از چیزی نمی هراسم. خدایا تو نیز مرا دریاب.