ولیکن نیستی

تو بنا شد حامی ام باشی ولیکن نیستی 

آسمان آبی ام باشی ولیکن نیستی 

یک دو روزی با دلم ماندی و گفتم کاشکی 

مرهم تنهایی ام باشی ولیکن نیستی 

تا سحر من بی قرارم با که ای ای شهرزاد 

چاره بر بی خوابی ام یاشی ولیکن نیستی 

هستی ام را در نبودت من به چاه انداختم  

تا که شاید ناجی ام باشی ولیکن نیستی

فسانه

الحق که تو خوبی و غزل باز بهانه است 

هر بیت نگاهت گلم انگار ترانه است 

آنقدر بزرگی که در این شعر نگنجی 

دریای دو چشمت یم بی هیچ کرانه است 

آهسته تو در لوح دلم نقش گرفتی 

اینگونه به دل ماندنت ای دوست فسانه است