انتظار تو

وقتی به انتظار تو روز و شب می گذرانم

و زیبایی گریه هایم را جز تهی جایت نظاره گر نیست،

آن وقتها که زیباترین شعرهایم را برایت می سرایم،

گویشم به گونه ای دیگر است.

-با هم از کناره ساحل که گذشتیم،

                                               نگاه هامان...

در نزدیکترین فاصله به هم،

                                     برای تو نمی دانم

ولی برایم ماندنی ترین خاطرات را به ارث گذاشتند.

-شاید حبوط اشک تکراری ترین قصه ام باشد

آنجا که پنجره دوباره بسته است،

                                          و باد زوزه می کشد.

-دو ،شش،صفر،هفت

و فقط یک درنگ تا اتصال خیال.

دید...دید...دید...:

((دیدی روزهایم چه زود گذشتند

                                             بی تو...

و حتی با تو!

                 با تویی که حالا از پشت پنجره هم نمی بینمت.

ندیدی!

اگر دیده بودی می دانستی،که باران چقدر معصوم است.

                                           که اشک دروغ نیست،

و مرا با انکارت تازیانه نمی زدی.

گر گرفتگیهایم را چگونه تحمل کردم؟

بی تابیها،سوختنها،ساختنها،

آنهمه دلواپسیهای کودکانه که بعد از رفتن تو ریخت به جانم؟

حالا چگونه عاشق بمانم؟

                        وقتی خوابت را هم نمی بینم،

                                       تو با خواب من هم بیگانه ای.))

خداوند چگونه می بخشایدم؟

آنگاه که آتش چشمان تو را در خود کشیدم و بلوری دستهایت که خدا خواست در دستهایم نشکستند.

افسوس،من به تو و خودم ستم کردم.

حالا شکسته بال،زیر بارانی از نبودن تو در پشت پنجره از اضطراب می لرزم.

کارم به هیچ می ماند.بیهودگی و توهم.

بنگر دوباره با من دروغ گفت،شعری که خواب را از من دزدید و نگذاشت تا تو را به شعر بکشم.

وقتی به انتظار تو روز و شب می گذرانم قافیه ها را گم می کنم و حساب کلمات از دستم می پرد.

خودم را دوباره ابتدای شعر می بینم

و می بینم، که گویشم به گونه ای دیگر است،

آنگونه که تو دوست داری.