سلامی از صمیم قلب به آسمانی که به بلندای همت آدمی رفعت می گیرد و ابرهایی که به زلالی اشکهای بر گونه روان شده بر پهنای دلتنگی بارانند. خدایا تو را به خاطر کدام یک از نعماتت شکر گزارم که از هر جمله و کلامم شرمسارم.
مرا ببخش و توانم ده تا باشم آنکه دوست میداری. دستم را بگیر و عزتم بخش که تنهاتو آبرو بخش منی.
خدایا
خدایا
خداوندا...
تو را سپاس...